baisri sukwan

สู่ขวัญเด็กน้อย

ป็นการรับขวัญเด็กเกิดใหม่ เพื่อให้เป็นคนดี มีสุขภาพพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรง มีคนนับหน้าถือตาเมื่อเติบใหญ่ ได้เป็นเจ้าคนนายคน มั่งมีเป็นมหาเศรษฐี มีบริวารคับคั่ง

เด็กๆ มักจะเจ็บไข้ได้ป่วยบ่อยๆ ถ้าพ่อแม่เอาใจใส่ในการอยู่กิน หลับนอน โรคภัยไข้เจ็บก็ไม่เบียดเบียน เด็กก็เหมือนผู้ใหญ่ที่ต้องการให้คนอื่นเอาอกเอาใจ เวลาลูกเจ็บป่วยพ่อแม่ก็จะทำการสู่ขวัญให้ และให้ศีลให้พรแก่ลูก ลูกก็มีความดีใจ มีกำลังใจ มีความสุข ดังคำ สู่ขวัญว่า

baisri sukwan 10

รี ศรี มื้อนี้แม่นมื้อดี มื้อดิถีกุมารมาเกิด แสนประเสริฐมาคูณเฮือน นับสิบเดือนทศ มาส เจ้าหาญอาจอยู่ในครรภ์ ดั่งดวงจันทร์มาเกิด ลูกประเสริฐมาดอมเพลา เบิ่งเลาคิงอยู่ส้อยล้อย ส้อยล้อย เจ้าอ่อนน้อยมาแต่แถน มาแต่แมนเมืองฟ้า พระหน่อหล้าจอมไตร ภูวนัยตกแต่ง มาแต่ แห่งดุสิต จุติมาถือดาวฤกษ์ ลูกมาถึกยามราชา จุติมามนุษย์โลก นับเป้นโชคของบิดาและมารดา มาห่วมชายคาปู่ย่า มาเป็นค่าไพฑูรย์ มาอยู่คุณค่าเลิศ เจ้ามาเกิดคนออนซอน เจ้างามงอนองอาจ ดูประหลาดดั่งทองคำ ผมดำดีผุดผ่อง คิ้วกะก่องคันธนู ไผมาดูว่างามเลิศ ว่าเจ้าเกิดจากดาวใส มาแต่ไกลวิมานเมฆ เจ้าเป็นเอกในโลกา

ดั่งสีดาพระรามลักษณ์ บุญเจ้าชักนำพา จั่งลงมาเอากำเนิด จั่งมาเกิดในเมืองคน สัปทน กันกั้ง ให้เจ้านั่งเป็นพระยา ให้เจ้าเป็นราชาครองราช ให้เจ้าได้ปราสาทสามหลัง อยู่ในวังเจ็ดชั้น มี ผู้ปั้นแต่งนำมา คนไหลมาโฮมห่อ เป็นต้นหน่อพระบรม มีคนชมพอหมื่น ให้ล้นหลื่นคนทั้งหลาย ทั้ง หญิงชายนบนอบ อันประกอบศฤงคาร บริวารพอโกฏิ อย่ามีโทษมาพาล บริวารขวาซ้าย ยามเจ้า ย้ายไปมา มีรถราฮองนั่ง มีคนหลั่งไหลโฮม มีคนชมแหนแห่ ให้พอแม่ยินดี มีฤทธีดังพระอุปราช ฤทธีอาจดั่งนารายณ์ ไปทางใด๋คนอ่อนน้อม ให้มีพร้อมดั่งพระอิศวร บรบวรคับคั่ง ให้ได้นั่งวิมาน ทอง มีแนวฮองเป็นแท่น ปัญญาแหล่นดั่งศรีธนญชัย ปัญญาไวดั่งเสียวสวาสดิ์ ให้ฉลาดดั่ง เวสสันดร พระภูธรคนมากราบ ให้เขาฮาบปานหน้ากลองชัย เวลาไปเสด็จด่วน ให้เจ้าหม่วนใน พระทัย

คึดอันใด๋ให้เจ้าได้สมดั่งใจหมาย มีทรัพย์สินเหลือหลายล้นหลาก อย่าให้อึดให้อยาก เงินทอง ไหลเนืองนองแน่นอั่ง คำไหลหลั่งดุจนะที มีนารีมานั่งเฝ้า ยามเจ้าเว้าคนเกรงขาม มีกาย งามดั่งเทพเจ้า มีคนเฝ้าล้อมแห่แหนหาม มีคนตามพอโกฏิ์ อย่ามีโทษอัญหาญ อย่ามีพาลอันกล้า มีข้อยข้าพอกือ มีคนถือของส่ง ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าอย่าได้ไปเนาค้างสวรรค์ทองปราสาท ขวัญเจ้าอย่าได้ประมาทเล่นนำเค้าเก่าหลัง

ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าอย่าได้ไปอยู่ยั้งนำแม่เก่าเจ้าเด้อ ขวัญอย่าได้ไปนอนเผลอนำ พ่อเก่า ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้ามาฮีฮัก-ฮีฮัก จ่งมาพักกินนมหวาน แม่เจ้าเอาท้องมานตั้งเก้า แม่เจ้าเฝ้าเกือบพอปี แม่เจ้ามีน้ำนมให้ดื่ม แม่เจ้าตื่มแพรลาย แม่เจ้ายายผ้าอ้อม แม่เจ้าป้อมแพร ไหม แม่เจ้าหาอู่ให้เจ้าอยู่นอนเว็น ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าไปวังน้ำกินรีลงอาบ ขวัญเจ้าไปเที่ยว เล่นเห็นกล้วยหน่วยใส ขวัญเจ้าไปทางพุ้นหิมะวันป่าใหญ่ มีผลาหมากไม้สุกพร้อมสู่แนว แงวหวาน จ้อยบักไฟมี้หม่วง ให้เจ้าละอย่าหว่งเล่น มาถ่อนแม่สินอน

ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าอย่าได้ด่วนไปไกล ขวัยเจ้าอย่าได้ไปบ่ต่าว มากินกล้วยหน่วย ยาว มากินปิ้งปลาขาวแม่สิป้อน แดดสิฮ้อนมาอยู่เฮือนเฮา ว่ามาเยอขวัญเอย มาอยู่อู่สายไหม อย่า ไปไกลแม่สิกล่อม มากินอ่อมปลามัน มากินจันน้ำแอ่ง แม่ตกแต่งเต็มพา แม่หามาไว้ลอมหล่อ-ลอม หล่อ มาอยู่กับพ่อเจ้าเด้อ อย่าไปเผลอมัวแหล่น ซูนไม้แก่นขาเจ้าสิแพลง ซูนไม้แข็งขาเจ้าสิโค่น

ว่ามาเยอขวัญเอย พ่อเจ้าบ่นนำหา พ่อไปนาสิเอาปลามาป้อน แดดฮ้อน ๆ พ่อสิพาเซา ว่ามาเยอขวัญเอย พ่อแห่งจ่มนำหลาย ผ้าแพรลายผืนใหม่ ผ้าห่มใหญ่พ่อเอามาห่มกาย ยามหนาว มาพ่อกอด ฮ้องจอก ๆ นกแจนแวน เอาสองแขนโอบกอด ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าไปทางก้ำ แดนไกลประเทศต่าง ขวัญเจ้าย่างอ่อมอ๋อ อย่างอ่อมอ้อยขวัญน้อยให้ต่าวมา

ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าอย่าไปหลงดงใหญ่ เห็นนกไส่สับโกน อย่าไปโตนตามตาด ย่านเจ้าพลาดขาแขน อย่าไปแหงนจอบส่อง อย่าไปก่องสาขา ไม้ดีดตาเจ็บปวด ใหญ่พอบวช พ่อสิให้บวช ให้ท่องสวดคำภีร์ เฮียนบาลีค่ำเช้า ครองพระเจ้าศีลทาน อย่าอยู่นานให้เจ้าต่าว ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าไปทางก้ำ สาวัตถีเมืองใหญ่ ขวัญเจ้าไปอยู่ก้ำในถ้ำเถื่อนดง ขวัญเจ้า หลงไปพุ้นภูซูนไซ่ง่อน ขวัญเจ้าไปอยู่ซ้อนชาวแม้วกะเหรี่ยงดอย ขวัญเจ้าไปคอยถ่าสาวกุลาพาย หย่าม ขวัญเจ้าไปย่านน้ำทะเลกว้างอ่าวไทย เจ้าอย่าได้หลงอยู่ทะเลวน

ว่ามาเยอขวัญเอย มาอยู่ห่มเฮือนเฮา มาอยู่เพลาพ่อแม่ พวกเฒ่าแก่ปู่ย่าตายาย คนมา หลายเหลือหลาก มีของมากกุมาร มีของหวานตกแต่ง ของทุกแห่งเอามา มีผลาหมากไม้ เอามาใส่ พาพาน เป็นของหวานหมากม่วง เจ้าอย่าห่วงของเข้า ให้มากินของเฮาแม่ตกแต่ง แก้มแป่งแส่ง อย่าได้กลัว พ่อบ่ตั๋วคอยถ่า ทั้งแม่ป้าและพ่อลุง ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าอย่าได้หลงทางไกล ขวัญเจ้าอย่าได้ไปทางอื่น ขวัญเจ้าอย่าได้ตื่นเสียงโฮ เสียงคนโสคึดฮอดเจ้า นั่งเค้าเม้าปู่เฮามา พอปานตาฮักห่อ ลูกของพ่อให้ฟ้าวมา

ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญแข่งให้เจ้าอย่างลีลา-ลีลา ขวัญขาให้เจ้าอย่างลีล้าย-ลีล้าย ให้ เจ้าย้ายเข้ามากินนม ให้แม่พ่อนอนชมหอมแก้มฟอด-ฟอด ให้พ่อแม่ได้กอดเย็นเช้าเอาขวัญ ว่า มาเยอขวัญเอย มาอาบน้ำโอ่งหิน มากินน้ำแอ่งใหญ่ แป้งแม่ใส่ทาโต งามพาโลผิวอ่อน ๆ เอานอน บ่อนแพรลาย เอานอนหงายโกนสอด ๆ พ่อแม่กอดไล่แมงวัน กะแจะจันทน์ตกแต่ง แก้มแป่งแส่ง แพงปานตา ยุงบินมาบ่ได้พ่อสิไล่ให้มันหนี ว่ามาเยอขวัญเอย มาฮอดแล้วให้เจ้าอยู่สวัสดี จงสุขี ตราบต่อเท่าอายุเจ้าได้ฮ้อยพระวัสสา ก็ข้าฯ เทอญ อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง สาธุ

 baisri sukwan 09

คำกล่าวผูกแขนเด็กน้อย

ศรี ศรี ฝ้ายเส้นนี้แม่นฝ้ายหมอเฒ่า องค์พระพุทธเจ้าป่อนประทานมา มี ฤทธาปราบแพ้ซวงพ่อแม่กะให้หนี ฝูงพลายผีกะให้พ่าย กูสิไล่ให้สูหนี อย่าได้มาราวีหลานน้อย กูจักปราบให้สูหนีไปจ้อยด้วยพระคาถาว่า

สัพพะพุทธานุภาเวนะ สัพพะธัมมานุภาเวนะ สัพพะ สังฆานุภาเวนะ สัพพะทุกขา สัพพะภะยา สัพพะโรคา วินาสสันตุ อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง สาธุ "

 baisri sukwan 33

line

 backled1