(เกริ่นลำ) ฮักเขาหลาย อยากอายเว้า สมน้ำหน้าโตเฮา สมพื้นที่ใจง่าย
               เกิดเป็นคนมาโง่ฮ้าย ให้เขาต้มจนเปื่อยเหม็น เทิดทูนเขาอยู่บ่เว้น ผงเข้าหน่วยบังตา
               หลงบูชาความรัก บ่ถ่ายถอนได้นอนซ้ำ...

                                  ผู้อื่นมาหวงห้าม บ่เคยเอาใจหล่ำ หาว่าเขาเสือกซ้ำ ใจเอ้ยบ่มักดี
               เหลือแต่ความป่นปี้ ลวงพี่ให้เวียนหัว เห็นกงจักรเป็นคือบัว ย้อนเชื่อคำ... น้อลวงล่อ...

                             สมน้ำหน้าตัวเรา ที่หูเบาเชื่อเขามากไป
               ไม่ว่าใคร ไม่โทษใคร โทษตัวเราเอง
                รักเขามาก หลงลมปากที่ร้องบรรเลง
                สมน้ำหน้าตัวเองที่ใจง่าย ไม่คิดเจียมตัว

                             ไม่พะวง หลงตื่นว่าน้องจะลวง
                ได้แต่ห่วง กินอยู่ หูตามืดมัว
                ทุ่มเทให้ทุกอย่างหมดเนื้อหมดตัว
               ไม่เห็นความชัวร์ มองแต่แง่ดีเรื่อยมา

                         (ลำ) เห็นทีท่า ลวดลายของสาว ทรงเจ้าฮักแก่น เขาทำให้แค้น แสนร้ายคิดลวง
                ใจค่วงค่วง ไหวอ่อนนอนหนาว ฮู้เมื่อคีงซึมเหงา ซ้ำเมายาโป้ สำนึกโตถั่วบ่สุกงาไหม้
                โทษไผฮัวฮุ่ม ทนให้เขาห่อหุ้ม เป็นคนแพ้ล่ำยอง

                             ตรองหัวใจคนเดียว เชิญไปเที่ยวเชิญหลอก
                ให้หนำใจสาว ก่อนที่รักจะไม่เหลือเยื่อใยไร้เงา
                 เป็นทีของเจ้า หลอกเอาให้สาสมใจ

                             พี่ไม่โกรธ ไม่กล่าวยกเอาความดี
                 หรือทวงหนี้บุญคุณเมื่อรักสลาย ป่วยการเสียเปล่า
                 จะให้เจ้ากลับมาเห็นใจ ซ้ำมีรักใหม่เชยชม สมน้ำหน้า.. เรา

                       (ลำ) หลงเขา รักเขาซึมเซ่อ อภัยได้เสมอ บทเรียนล้ำค่า บ่โทษไผหนาโทษเฮาท่อนั้น
                 ใจง่ายให้เพิ่นลวง เขาตักตวงสมใจทุกอย่าง อ้ายผิดหวังหัวใจฟุ้งซ่าน เป็นเทพหรือมาร หัวใจน้อง...

มีคำที่เป็นภาษาอีสานเกือยทั้งหมด ถ้าให้คำคงมากน่าดูทีเดียว บางคำผมฟังไม่เข้าใจเพราะไม่เห็นตัวเขียน (เป็นกลอนลำ ซึ่งคนลำก็เสียชีวิตไปแล้วด้วย) ว่าเป็นยังไงก็ขอบอกเฉพาะคำที่น่าสนใจนะครับ