สัญญาเก่าที่เขาลืม

            โอ่ยเด้ชาย เบิดหวังถ้า พรรษาก็ผ่าน วันสงกรานต์ผ่านพ้นมาแล้วจั่งใด๋ ซู้บ้านใกล้ เพิ่นกะแต่งงานดอง เหลือแต่สองคนเฮายังนัดวันปันมื้อ ถือคำมั่นสัญญาแลงแล่ง แยงแต่ ภาพแต่อ้ายตางหน้าสู่วัน ภาพอ้ายนั้นเบิ่งแต่อิ่มในใจ แต่บ่คือตัวคุณมาอยู่นำฉันนี่

            เต็มทีแล้วผู้คนคอยฮ้อยเซ่น (ซ้ำ) กะว่าสิเห็นมื้อนั้นวันเข้าสู่หอ คงบ่พ้อมื้อแม่น แสนดี กะจั่งเห็นวันงานสู่ขวัญของอ้าย

            หลายปีแล้วบ่เห็นแพวมาส่อง (ซ้ำ) กะจั่งแม่นอ้ายหลอกน้องคองถ้าห่มเหงา คอย เจ้าตั้งแต่ออกพรรษาก็ว่าจะมาขอน้องก็เฝ้าคอย

            คอย คอยแล้วก็คอยเล่า (ช้ำ) คอยเจ้าคนเดียวเสมอไม่คิดละเมอถึงใครที่ไหนเลย ไม่เคยล่ะสักนิดไม่เคย คนอื่นมาเว้าก็ยังเฉย ไม่สนใจเลยเพราะคอยคุณคนเดียว คอยไป ล่ะหัวใจแห้งเหี่ยว เหมือนดอกกะเจียวคอยฝนจนตาย เหมือนกับล่ะสัญญาผู้ชาย สัญญา ก็ไม่มีความหมาย คอยแล้วคอยดายคอยแล้ง ๆ ลม ๆ

            สมคำเว้าฝันเอาทุกท่า (ซ้ำ) หน้าเชื่อถือบ่หน่อยคำเว้าเพิ่นหวาน ย้ายจากบ้าน ปานได้ขี่เฮือหอ หลอกให้แหงนคอนำห่องบินเทิงฟ้า

            สัญญาก็ไม่เป็นสัญญา สัญญาของผู้ชายกะล่อน อิดอ้อนกับผู้หญิงทุกคน เชื่อง่าย จะช้ำดวงกมลอย่าคิดเผลอตนแล้วจะนองน้ำตา

            ผู้ชายจะรักจริงคือพ่อ นอกนั้นแล้วก้อมีแต่เจ้าปัญหา อย่างคนที่รักให้สัญญา ใหม่ ๆ ว่าจะกลับมาหา สงกรานต์ก็ผ่านแล้วไม่มา ไม่รู้เลยว่าจะสัญญาอะไร

            สัญญาแล้วไม่เป็นสัญญา ไม่รู้สัญญาทำไม หากไมมีรักจริงจัง ก็อย่าให้คอย ความหวัง จะไม่อีนังจับต้องคนลวง

            หวงแหนไว้ใจคอยซู้ปล่อย (ซ้ำ) คือจั่งมิดอ้อยจ้อยคอยมื้อทั่งคืน ฟ้าลั่นครื่นปืนจ่อ ยิงใจปวดใน ๆ ฝังจมล่ะจ่มนำแต่คนนั้น คนนั้น คนนั้น คนนั้น คนนั้น