กลอนเว้าสาว

หมอลำชาย : คูณ ถาวรพงษ์       
หมอลำหญิง : จอมศรี บรรลุศิลป์   

(ชาย) โอ.. โอ้.. โอ๋โอ้ย.. โอ... โอ๋ย... น้า

(ชาย เรียกเจ้าของบ้าน) แม่เฒ่า แม่เฒ่า นอนแล้วบ้อ
(แม่เฒ่า) เออ นอนแล้วละ
(ชาย) โอ้ย ปลุกลูกสาวให้กะบาท แด่ถ้อน
(แม่เฒ่า) ปลุกลุกสาวอิหยัง เดิ๊กดื่นเที่ยงคืนแล้ว มาปลุกมากวนอิหยัง มื้อหน้ามื้อหลังมีอยู่ตั่ว
(ชาย) โอ้ย ความฮักความมักมาแล่นกุ้ม กุมใจบ่อยู่ แม่เฒ่าเอ๊ย ความมักความฮักมาแล่นกุ้ม กุมไว้กะบ่ฟังแหล้ว
(แม่เฒ่า) อย่าสิติแถลงแกล้งแปลงหลายความปาก บ่แม่นเชื้อข่าวแป้งแปลงได้กะบ่คือดอก
(ชาย) โอ้ย บ่หลูตนตาหน้า กะหลูตนตาหน่วย แด่ถ้อน แม่เฒ่า อดหลูตนตาม่องก้อง สองเบื้องปากบ่เป็น แด่ถ้อน
(แม่เฒ่า) เออ คั่นว่าจั่งชั้น กะสิไปปลุกเขาลองเบิ่งก่อน "อีนาง อีนาง อีนาง"
(หญิง) หือ
(แม่เฒ่า) ลุก ลุกมาหาขันหมาก ขันพลูให้ขาเจ้าสูบขาเจ้าเคี้ยวแหน่
(หญิง) โอ๊ย หมู่เจ้ากะหยังมาเดิ๊กมาดื่นแท้ ข้อยละนอนแต่หัวค่ำพุ้น
(ชาย) โอ้ย บ่มาจั่งใด๋นอ นอนบ่หลับปานไม้ตีแถบ นอนบ่แจบปานไม้ตีคีง เออ แนวใจประสงค์แล้ว เมืองแกวกะดั้นฮอดตั้ว แสงตาต้องหน่วยแก้วในถ้ำกะก่นหาหั้นตั้ว แนวโตฮักเพิ่น
(หญิง) โอ๋ย ย้านแต่ติแถลงหล้ม ฝนบ่รินให้ติหมื่น ความปากหวานจั่งกล้วย ใจแล้วจั่งมดแดงเด๊
(ชาย) โอ้ย ปากจั่งใด๋ กะหัวใจจั่งชั้นแล้ว ปากว่าแล้วมายม้างบ่เป็น
(หญิง) ย้านแต่เกลี้ยงแต่นอก ทางในเป็นหมากเดื่อ เกลี้ยงปากบั้ง ขังข้อปากกะทอ เด๊อ้าย

(ชาย) โอ๋.. โอ้.. โอ.. โอ๋.. โอ... โอ๋ย... นา ความฮักเป็นดั่งข้าวขอทานกินให้มันอิ่มนางเอ๊ย ความฮัก เป็นดั่งน้ำบ่อแก้ว ขอให้อาบเย็น พี่ถ้อน เจ้าผู้โฉมเขียนแต้มแมนหล่ออินทร์แปลง ทรงบ่คือเมืองคน แปลกสาวสวรรค์ฟ้า คือจั่งเทพาล้อ ลองกลการะเกด กลับเพศเป็นเจ้าชู้ ดูละห้อยเหนี่ยววอน พี่หิวนอนมาม้อยม้อย คอยโฉมนางจนอ้ายชื่น สาวบ้านอื่นเห็นบ่แพ้ คำสิเสี่ยวส่วนบ่สุย... นา...
(หญิง) โอ๋... โอ๋ย... โอ... นอ... ว่าโอนอ เดิ๊กกะเดิ๊กมาแล้ว ดื่นกะดื่นมาแล้วมีแต่สองเฮาเว้านำกัน อยู่หญ้าวหญ่าว ทางน้องหันจ้าวจ้าวทางอ้ายผัดหล่ายมาละนา... เดี๋ยวนี้ทังหลายเพิ่นเมาเหล้า ได๊อ้าย ทางนางเมาน้ำท่า ทังหลายเพิ่นเบื่อง้วน ทางน้องผัดเบื่อตา...

(ชาย) โอ้ย ความมักความฮักมาแล่นกุ้ม คือเอาสุ่มงุมหัวแหล่ว ความฮักความักมาพอพอ คือ เอา กะทองุมไว้ ความมักความฮักมาแล่นขั่นเห็นฟ้าท่อฝ่ามือแหล่ว
(หญิง) โอ๋ย ความปากเป็นไหลไหล หัวใจเป็นเลี้ยวเลี้ยว หรือเจ้าฝังเกี่ยวไว้ในหั้นหมื่นดวง กะบ่ฮู้
(ชาย) บ่ได้ติแถลงเว้า เอาลมมาปั้นฮูปได๊แล้ว คันบ่มักกะบ่เว้า มันสิเก่าวาจา พี่นี้คนมีศีล บ่หล่ายทางความเว้าหนา
(หญิง) โอ๋ย สัจจะผู้ชายนี้บ่มีจริงจักเทื่อ ลิ้นบ่มีกระดูกนี้แปลงเว้ากะหากคือ คันสิถือเอามั่นความจริงนำพี่ มันหากเป็นลับลี้เห็นส้นเหงื่อนเซิง
(ชาย) โอ๋ย นับแต่เป็นลำขึ้นบ่มีเครือมาเกี้ยวอุ่มจักเทื่อ นับแต่เป็นพุ่มไม้เครือสิเกี้ยวกะบ่มี เกลี้ยง ฮอดใบ ใสฮอดกระดูก เกลี้ยงฮอดข้าวปลูกปานข้าวปัดลานแล้ว
(หญิง) สัจจะผู้ชายนั้นคือกรวยกะต่าห่าง ถิ้มใส่น้ำไหลเข้าคู่ตา สัจจาผู้หญิงนั้นคือหินหมักหมิ่น ถิ้มใส่น้ำจมปิ้งโหลดบ่ฟู
 

(ชาย) โอ๋.. โอ้ย.. โอ๋โอ่ย.. โอโอ๋ย.. นา... คันสิแจ้งขอให้แจ้งจั่งดาว นางเอ๊ย คันสีขาวขอให้ขาว ดั่งฝ้าย ใสงามน้องจั่งแหว่น เก้าสิแจ้งสิบสิแจ้งอย่ามีเมฆมาบัง อย่าให้มีราหูเบียดบังพระจันทร์ไว้ ชาติที่ปลาบ่ตีหางให้ชาวมองกะเมือปล่าว เป็นดั่งพายพบน้ำได้อยู่บ่พบตัง เวินวัง... เอ้ย
(หญิง) โอ๋.. โอ่ย... โอ โฮ่.. โอ๋ยนอ... เจ้าผู้หงษ์คำฝ้ายสิกรายหนองหนีบุ่งบ่ออ้าย สิไปลงท่งกว้าง บ่มากลั้วบวกควาย... บ้อ... น้องอยากตายเป็นน้ำให้หงษ์ทองลอยล่อง ใจน้องเป็นจั่งซั้นความเว้า บ่ได้อำ คันบ่อายชาวบ้านพออยากแล่นนำเมือ คองวันคืนสู่ยามบ่มีเว้น อกนางเต้นปานกระเดื่อง เขาตำ โอ๋ย จั่งแม่นกรำระกาดทุกข์ เพราะชายบ่เอาน้อง นางกะนอนในห้อง กรองไปมื้อล้านซ่อง บุญมี.. เออ.. เอ้ย...

(ชาย) โอ่ย... โอ... โอ๋ย... น่า... คันพี่บ่ได้เจ้าสิไปบวชเป็นเณร นางเอ้ย หนีไปบวชเป็นเณรอยู่กะฎีนอนแล้ง เอาให้หัวโค็ยแห้งถึงยามแลงตักน้ำมาจุ่ม ให้มันวุ่มอยู่เรื่อยทางแห้งว่าบ่มี... น่า..

เดี๋ยวนี้ สมหัวใจ พี่จั่งหมายมาหมั้น     ฟันแนนปลูกใหม่ นางเอย
          สมหัวใจพี่อยากมานั่งใกล้             นอนลี้ตะล่างเฮือน
          ย้านแต่บายเสียมเหี้ยน ลงเฮือนไล่พี่     แม่นสิหาบ่อนลี้นางน้องกะไล่ตี
          บุญบ่สมประกอบเกี้ยว สิได้ห่างไกลกันบ้อนาง แม่นจั่งใด๋ก็ดี ขอให้พันธาฮักห่อกันพันชั้น
          สวรรค์เทิงฟ้าเทวดาให้หลิงหล่ำ ขอให้ดึงจ่องน้าวนำเข้าใส่กัน... นา...

(ชาย) โอ๋ย... ความักความฮักท่อผู้เขา ความสิเอาท่อแม่ช้าง ความสิฮ้าง เมือหน้าเหล่าบ่มีแล้ว
(หญิง) โอ๋ย มักกะมักอยู่แต่นี่ หนีแล้วกะเหล่าลืม ซึมคือน้ำใส่ทรายหลายแห่ง มันหากเป็นริ้วริ้ว ไหลถิ่มใส่ทาง

(ชาย) โอ๋ย... มีสบกะบ่ว่าสิวีก มีปีกกะบ่ว่าสิบิน ฝนบ่ริน บ่กินข้าวหม่า เป็นห่าบ่กินงัวกินควายหนา เกลี้ยงฮอดใบใสฮอดกระดูก เกลี้ยงฮอดข้าวปลูก ปานข้าวปัดลานพุ้นแล้ว
(หญิง) โอ๋ เจ้าหากปลูกหมากเกลี้ยง เฮียงต้นหมากส้มโอ ชายหากพาโลเว้าตัวญิงให้เป็นย่อม แต่ใด๋แล้ว

(ชาย) โอ๋โอ้ย... โอโอ๋โอ่ย.. โอ๋.. โอ๋ย... นา สาวเอ้ย กำลังเป็นสาวขึ้นพญาธรเอาแบ้นป่อง ใบหน้า เจ้ากะค่อง ท้องนอ้งเจ้ากะกลม นมเจ้ากะเกลี้ยงเสียงหัวเสียงจาน้องกะม่วน หน้านวลบ่เปลือง ข้าวแป้ง ยามแล้งบ่เปลืองข้าวหมิ้น หัวซิ่นบ่เปลืองน้ำย้อมกะงามล้วนบ่หล่าสี เจ้าผู้ดีเขาอยากได้ ใช้คนมามื้อซาวเทื่อ อยากได้เป็นเมียเพราะเขาอยากนั่นอยากนี่ เห็นเจ้านั่นผู้ดี พ่อแม่มีเพิ่นขอไว้ ไผมาขอเพิ่นกะบ่ปล่อย เห็นพระนางยังหนุ่มน้อย เพิ่นแพงไว้ท่าหล่ำแยง ขัดภาแลงกะบ่ฮ้าย ขัด ภางายกะบ่จ่ม ตื่นสวยปานใด๋กะบ่ป้อย ออยน้องว่าแต่ดี บุญมี... เอ้ย...
(หญิง) โอ... โอ๋... โอ่ย... โอโอ โอ่ยนอ ว่าโอนอ เจ้าผู้นินทาไท้สวรรค์ไทโลกลุ่ม ความมักความฮัก มาแล่นกุ้ม กุมไว้บ่เหือดหาย คือสิตายเสียถิ้มเป็นมะลิมซิมซี่ เห็นสิตายอี่หลี คันบ่ได้หม่อมอ้าย มาซ้อนกล่อมแฝง แพงนาง... เอ้ย คันสิเป็นตาได้ บ่อยากอยู่ไปดน ได๊อ้าย ว่าอยากเอาผัวมาซ่อม แซมเฮือนเหย้า หนาวเดือนห้าฝาเฮือนเพลมเป่า นางกะกอดเข่าไห้ ใผมาเว้ากะบ่เหลียว เขาเทียว มาเย้ย ว่านางเอ้ย ช่างมาบ่มีคู่ น้องกะขดขี่คู้ในห้องนั่งซง ยังบ่จงใจแท้ สายแนนพอสิฮ่วม ความมัก น้องกรองแก้ว ผัดนั่งเหงา... นอ... คันสิเอาผัวนี่ บ่มีใผสิเหลียวเบิ่ง เกิดมาเหิงใหญ่แล้ว จนสิเฒ่า แก่ชรา คำจั่งซี้นางน้องกะช่างได้เว้าว่าสังกานอน... เอ้ย...
(ชาย) โอ๋... โอ้ย... โอโอ๋... โฮ้ยน่า อันซู่คนซู่ขุดดินดั้น หากันมันลำบาก นางเอ๊ย อันซู่คนซู่คาฮากไม้ ยืนให้ต่อกัน นับแต่สิบแม่น้ำ ซาวแม่น้ำ พี่ยังหย้อเป็นแผ่นดินเดียว คราวสิบคืนซาวคืน สิหย้อเป็น คราวมื้อ คันบ่คาดงขั้น สิขันกินงายฮ่วม พี่พออยากตายเป็นนกกางกี้ บินแต่พี้ เมือพุ้นกะฮ่วมคอน อ้ายกะยังได้เว้าว่าผลาไผบุญมัน... ฮือ... นา

(ชาย) โอ้ย... ฟังความเว้า เอาเอาตั้งแต่ปาก หากบ่เห็นบ่อนบั้นของหมั้นบ่มี วาจานี้เถิงดีบ่ป้อยด่า ข้อยกะว่าบ่ได้ตี้ ใจเจ้าบ่เห็น
(หญิง) โอ๋ย ฟังความเว้าเอาเอากะบ่เชื่อ พอเมื่อเว้าท่อนั้นทางน้องกะคึดเห็น มันบ่เป็นตาสร้างดอก ตั๋วนางให้อายเพิ่น

(ชาย) โอ้ย... เว้าอย่าเว้าไปหลายเถาะ เว้าไปหลายมันยาวมันยืด ปิดพุ่มไม้ความเว้าผัดแห่งหลาย คันแม่นเป็นตาได้อยากแบกฮ่างลงสา คันว่าเป็นตาสาอยากแบกกะเซอคอนกะโซ้ คันบ่เป็นตาส้อน อยากคอนสวิงมาตาก คอนดากขี้โม้เมือต้อนป่าหมากยางดอก
(หญิง) โอ๋ย บ่ได้ดอก คันสิเว้าจั่งซี้มันผิดจากธรรมเนียม เฮือนมีผี กะฎีมีพระ ลูกมีพ่อมีแม่ แหมีจิด มีจอม
(ชาย) มีหยังกะตามเถาะ พี่นี้คนธาตุไก่ หัวใจไฟ เว้าแล้วกะอยากซู อัดปักตูเข้านอนโลดเป็นหยัง มันสิง่ายดีตั๋ว
(หญิง) เว้าจั่งซี้มันผิดจากทำนองตี้อ้าย ของบ่คือทางหลวงสิล่างโคมคือฮั้ว ไปสาตี้ไปหาหน้า ให้คือ ความชายว่า หย่ากันแต่ท่อนี้ทางพี้บ่เกี่ยวพัน

(ชาย) เว้าไปหลายมันสิหล้าง หนทางเอาผู้ใหม่เด๊ ซู้สิฮ้างใด๋ฮ่านี้ ชาวบ้านเขาสิหยันเด๊ ข้อยว่า
(หญิง) คันบ่เป็นตาได้ กะหนีไปซูสาทางใหม่ คันสิเป็นตาได้ให้หาตาเฒ่า ตานายต้านกล่าว พ่อแม่ ผู้อยู่บ้านให้มาต้านกล่าวขอ

(ชาย) จั่งชั้นบ๋อ จั่งสิได้ โอ๋ย คันชั้นกะสิได้ลากันท่อนั้นแล้ว

(ชาย) เห็นว่า สิบ่ได้อีหลีบ๋อ ขอซูกะดาย
(หญิง) บ่
(ชาย) โอ้ย คันบ่ได้ กะสิลาเมือท่อนี้แหล้ว ชั้น โอ... โอ้ย... โอย... โอโอ่ย... นา พี่สิพลัดพรากน้อง อยากขอสั่งไกลอวน นางเอ๊ย คือดั่งราเมศวรจากสีดาไท้ ฤาษีให้ยอธนูหนักหมื่น ยอบ่ขึ้นสิลาเจ้า ข่มใจ บุญคาดได้ โดยดั่งรามเกียรติ์ ทำเทียมขอยกธนูกะยังได้ บุญบ่ให้ยอยไฮบ่หย่อน พี่สิอุ้ม หง่อนลี้ ลาน้องกะต่าวเมือ... อื้อ...

ลำเว้าผู้สาว: หมอลำคูณ-หมอลำจอมศรี: แผ่นเสียงตรากระต่าย [บันทึกเสียง ปี พ.ศ. 2483]