โทรหาแหน่เด้อ จำเบอร์โทรน้องได้บ่
               น้องจะเผ้ารอ อ้ายโทรหาเวลาเลิกงาน
               มีเรื่องเว้านำ อยากคุยสองคนเท่านั้น
               วันก่อนที่เราพบกัน คนหลายน้องเว้าบ่ได้

                             เชื่อใจแท้เด้ จึงเทใจคบเรื่อยมา
                เป็นที่ปรึกษาคอยปรับทุกข์เวลาวุ่นใจ
                จากพ่อแม่มา ที่พึ่งหนึ่งเดียวคืออ้าย
                ถึงตัวทำงานห่างไกลแต่ใจฮักตามเป็นเงา

                           * เบอร์เก่าเวลาเดิม ช่วยเติมเสียงให้ได้ยิน
                 เป็นวิตามินสร้างภูมิคุ้มกันความเหงา
                 บ่ได้ฟังเสียงคือจั่งบ่ได้กินเข้า
                 คึดฮอดบวกกับความเหงา นั่งเฝ้ามือถือคือบ้า

                           ** โทรหาแหน่เด้อ กดเบอร์ที่ใจเฝ้าจำ
                  มีผู้อยู่นำ ย่านอ้ายทำเป็นลืมเวลา
                  มีเรื่องอยากถามเก็บไว้นานย้านใจอ่อนล้า
                  เอาไว้บัดอ้ายโทรหา ค่อยปรึกษากันสองคน

                                 (ซ้ำ * และ ** )

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้