ลืมตายังว่าลืมง่าย ลืมคนในใจมันลืมยาก
                  (ลืมตานั้นยังลืมง่าย แต่ให้ลืมคนในใจนั้นยากนัก)
          เลยบ่ค่อยสิเว้าสิปากให้ไผฮู้นำ
            (เลยไม่ได้เอ่ยปากให้ใครรับรู้)
          เบิดค่าเจ้าถิ่มฮักลงหนอง
            (หมดค่าพี่ก็ทิ้งลงหนอง)
          ถิ่มลงคลองเอาคืนบ่ได้
            (ทิ้งลงคลองเอาคืนไม่ได้)
          คงต้องถอดใจเมื่อบ่สำคัญ
          (คงต้องถอดใจเมื่อหมดความสำคัญ)

                * จบกันแล้วกะต้องจากกัน
                      (จบกันแล้วก็ต้องจากกัน)
          มันบ่ชินนี่ละหัวใจ
            (มันไม่ชินนี่แหละหัวใจ)
          ฮ่ายเหล้าลงคอ พอเมา กะว่าลืมได้
            (กรอกเหล้าลงคอ พอเมา ก็บอกว่าลืมได้)
          สุดท้ายกะกลืนน้ำลายเจ้าของ
          (สุดท้ายก็กลืนน้ำลายตัวเอง)

               ** ลืมได้เเต่ปาก ลำบากยามคิดฮอด สิมีผู้ใด๋ให้กอด เวลาเหงา
                     (ลืมได้แต่ปาก ลำบากตอนคิดถึง จะมีใครให้กอดเวลาเหงา)
          น้องคิดฮอดเจ้าหลาย ปานใด๋กะอดเอา
            (น้องคิดถึงพี่มากเท่าไหร่ก็จะอดทนไว้)
          กะย้อนว่าเฮาเป็นคือเก่าบ่ได้
            (ก็เพราะว่าเรากลับไปเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว)
          ลืมได้เเต่ปาก ลำบากยามอยู่คนเดียว
            (ลืมได้แต่ปาก ลำบากตอนอยู่เพียงลำพัง)
          บ่มีผู้ใด๋ให้เหลียวเห็นมีแฮงใจ
            (ไม่มีใครให้มองเห็นเป็นกำลังใจ)
          แม่นผู้ใด๋ถาม กัดแข่วกะตอบเขาไป
            (แม้ใครจะถาม ก็ได้แต่กัดฟันตอบเขาไป)
          ว่าน้องลืมเจ้าได้.. เเค่ลมปากท่อนั้น...
           (ว่าน้องลืมพี่ได้ ก็แค่ลมปากเท่านั้น)

                   บ่แม่นคนที่ใจแข็งพอ พ้อหน้าอ้าย เอิกซ้ายยังเจ็บ
                      (ไม่ใช่คนที่ใจแข็งพอ พบพี่ชาย หัวอกข้างซ้ายยังเจ็บปวด)
           แต่มันอดเอาไว้ให้ฮู้ว่าเก่ง ต่อหน้าท่อนั้น
           (แต่มันข่มใจไว้ให้รู้ว่าเข้มแข็งต่อหน้าเท่านั้น)

                          (ดนตรี........ ซ้ำ *, ** )

             น้องบอกว่าลืมเจ้าได้ เเต่ในใจยังฮักคือเก่า
            (น้องบอกว่าลืมพี่ได้ แต่ในใจยังรักเหมือนเดิม)

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้