ข่อยเป็นคนอีสาน ข่อยเป็นคนอีสาน
                   (ผมเป็นคนอีสาน ผมเป็นคนอีสาน)
          มาหาเฮ็ดงานอยู่ในเมืองกรุง
           (มาหาทำงานอยู่ในเมืองกรุง)
          อยู่บ้านล่ะมีแต่ขายมุ้ง อยู่บ้านล่ะลงไฮ่ลงทุ่ง
           (อยู่บ้านล่ะมีแต่ขายมุ้ง อยู่บ้านละลงไร่ลงทุ่ง(นา))
          ชีวิตเมืองกรุงมันเป็นจั่งได๋
          (ชีวิตเมืองกรุงมันเป็นยังไง)

                   ออกบ้านมาหางานทำ แต่เช้าจนค่ำกะบ่เคยแคร์
                     (ออกบ้านมาหางานทำ แต่เช้าจนค่ำก็ไม่เคยแคร์)
          เว้ามาล่ะคิดฮอดอีแม่ เว้ามาล่ะคิดฮอดอีแม่
           (พูดมาละคิดถึงแม่ พูดมาละคิดถึงแม่)
          จั่งแม่นยากแท้ชีวิตเมืองกรุง
          (ช่างยุ่งยากแท้ชีวิตเมืองกรุง)

                   อยู่เมืองกรุงค่าแรงสามร้อยบาท ชีวิตขาดๆ เกินๆ ไปพอมื้อ
                     (อยู่เมืองกรุงค่าแรงสามร้อยบาท ชีวิตขาดๆ เกินๆ ไปวันๆ)
          ต่อไปนี้หากินจังได๋สิคือ ต่อจากนี้หากินจังได๋สิคือ
           (ต่อไปนี้ทำมาหากินอะไรกันดี ถึงจะได้เงินเลี้ยงตัว)
          คั่นมันบ่คือกลับบรบือสารคาม
          (ถ้ามันไม่ใช่ก็กลับบรบือ สารคาม)

                * สู้ต่อไปพี่น้องคนอีสาน สู้เวียกงานสร้างสรรกันต่อไป
                    (สู้ต่อไปพี่น้องคนอีสาน สู้การงานสร้างสรรกันต่อไป)
          เหลือเวลาอีกมากมายสักเท่าไหร่ อยู่ที่เราจะยึดมั่นไม่สั่นคลอน
           (เหลือเวลาอีกมากสักเท่าไหร่ อยู่ที่เรายึดมั่นจิตใจไม่สั่นคลอน)
          อย่าขอวอนในสิ่งที่ไม่เป็นจริง อย่าขอวอนในสิ่งที่ไม่เป็นจริง
          (อย่าบนบานวอนขอในสิ่งที่ไม่เป็นจริง อย่าขอในสิ่งที่ไม่อาจเป็นจริง)

                  อยู่บ้านนอนเว็นวันหยุด มันเป็นวันพุธหยุดราชการ
                    (อยู่บ้านนอนกลางวันวันหยุด มันเป็นวันพุธหยุดราชการ)
          กลับมาแผ่นดินอีสาน สุขใจได้กลับมาบ้าน
           (กลับมาแผ่นดินอีสาน สุขใจได้กลับบ้าน)
          ยามแลงเสียงแคนขับขาน อีแม่ต้มแกงผักหวาน
           (ยามเย็นมีเสียงแคนขับขาน แม่ต้มแกงผักหวาน)
          จั่งแม่นแซบแท้เด้ออีแม่
          (ช่างอร่อยจริงๆ ครับแม่)

                      (ซ้ำ * )

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้