เสียงแม่ฮ้องมากินข้าวดังวอยๆ
                       (เสียงแม่เรียกมาทานข้าวดังแว่วๆ มาแต่ไกล)
             ลอยมากับลมที่เหงาๆ
             (แว่วมากับลมที่เหงาๆ )
             แนมตะเว็นยามแลง แฮงคิดพ้อควมเก่า
             (มองอาทิตย์ยามเย็น ยิ่งคิดถึงแต่ความหลัง)
             อีกมื้อที่เฮาหายใจอยู่เมืองเพิ่น
             (อีกวันที่เราหายใจอยู่บ้านอื่นเมืองอื่น)

                   * มื้อนี้ถึงมันสิดีกว่าเมื่อวาน
                      (วันนี้ถึงมันจะดีกว่าเมื่อวาน)
            ชีวิตบ่ถึงกับขาดกับเขิน
            (ชีวิตไม่ถึงกับขัดสนขาดเขิน)
            เมืองที่คนเป็นล้าน มีแต่ความเจริญ
            (เมืองที่คนเป็นล้าน มีแต่ความเจริญ)
            แต่เป็นหยังเฮาจั่งเหงาแท้...
            (แต่ทำไมหนอ เราจึงเหงาจัง)

                ** คึดฮอดพ่อ คึดฮอดแม่ คึดฮอดเด้ คึดฮอดสุคน...
                   (คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงจริงๆ คิดถึงทุกคน)

              *** บ่เคยลืมฮอยหย่างกลางทางหินแห่
                   (ไม่เคบลืมรอยเท้าเดินกลางทางลูกรัง)
           บ่ลืมฮอยคันแท พร้อมกล้าหน้าฝน
           (ไม่เคยลืมรอยบนคันนาพร้อมหาบกล้าข้าวในหน้าฝน)
           บ่เคยลืมจักคราว จากบ้านเฮามาย้อนจน
           (ไม่เคยลืมเลยสักครั้ง จากบ้านเรามาเพราะความจน)
           ความจนจูงแขนเฮามาตั้งไกล
           (ความจนจูงแขนเรามาเสียไกล)

            **** บ่เคยลืมบ้านช่อง หม่องนอนหม่องเก่า
                  (ไม่เคยลืมบ้านช่องที่หลับที่นอนที่เก่า)
           บ่เคยลืมเรื่องราว จากน้อยเท่าใหญ่
           (ไม่เคยลืมเรื่องราวที่ผ่านมาจากเล็กจนโต)
           บ่เคยลืมจักคราวว่าตัวเฮามาจากใส
           (ไม่เคยลืมสักคราว่าตัวเองมาจากไหน)
           ยังจดจำฝังใจ ทางคืนเมือบ้าน
           (ยังจดจำฝังใจ ทางหวลคืนกลับบ้าน)

                   เหลียวเบิ่งฟ้า ขี้ฟ้ากะหม่นๆ
                   (เหลียวมองดูท้องฟ้า เมฆหนาสีหม่นๆ)
           ดิ้นรน สุดท้ายเพื่ออันใด๋
           (ดิ้นรนจนสุดท้ายเพื่ออะไร?)
           กว่าที่เฮาสิฮู้ ความสุขนั้นอยู่ใส
           (กว่าที่เราจะรู้ ความสุขนั้นอยู่ที่ใด)
           ก็ไกลจากบ้านเฮามานานเกิน
           (ก็ไกลจากบ้านเรามานานเกินไป)

            (ซ้ำ *, **, ***, **** ดนตรี... ซ้ำ **, ***, ****)

           ยังจดจำฝังใจ... ทางคืนเมือบ้าน
           (ยังจดจำฝังใจ ทางคืนกลับบ้าน)

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้

                              คิดฮอดควมเก่า ตั้งแต่เป็นบ่าวเป็นสาวขึ้นใหม่
                          (คิดถึงครั้งเก่า ตั้งแต่เป็นหนุ่ม-สาวขึ้นใหม่)
              คนเอิ้นน้องว่านางไอ่ อ้ายกะได้ฉายาผาแดง
              (ใครๆ ก็เรียกน้องว่า นางไอ่ ส่วนพี่ชายได้ฉายา ผาแดง)
              จากมื้อแห่บั้งไฟ สมัยเรียน ม. เป็นคู่จิ้นอินแฮง
              (จากวันแห่บั้งไฟ สมัยเรียน ม. เป็นคู่จิ้นที่อินกันจัง)
              จนแอบฝันไปฮอดงานแต่ง เสียดายแฮงบุญฮักบ่เถิง
              (จนเก็บไปฝันถึงวันงานแต่ง แต่เสียดายจังที่บุญไปไม่ถึง)

                          อ้ายได้เรียนต่อ แต่น้อง แม่พ่อเพิ่นพ้อปัญหา
                          (พี่ชายได้ไปเรียนต่อ ส่วนน้องแม่พ่อพบกับปัญหา)
              น้องเลยต้องม้างสัญญา เข้าวิวาห์ แบบว่าใจขาดเคิ่ง
              (น้องเลยต้องทิ้งสัญญา เข้าวิวาห์ ด้วยใจขาดครึ่ง)
              วันที่อ้ายได้ดี ชาวบ้านบายศรี น้องได้แต่ลี้เบิ่ง
              (วันพี่ชายได้ดี ชาวบ้านบายศรีสู่ขวัญ น้องได้แต่แอบมอง)
              บ่กล้าไปฮ่วม ไปฮอด ไปเถิง ชาตินี้ได้ลี้เฮ็ดใจ
             (ไม่กล้าไปร่วมยินดีที่บ้านงาน ชาตินี้ได้แต่หลีกลี้ทำใจ)

                       * มื้อบุญบั้งไฟ บ่ลืมดอกอ้าย ริมฝั่งหนองหาน
                         (วันบุญบั้งไฟ ไม่ลืมนะพี่ชาย ริมฝั่งหนองหาน)
              เมื่อครั้งหลายปีก่อนนั่น เฮาย้อนตำนานผาแดงนางไอ่
              (เมื่อครั้งหลายปีก่อนนั้น ครั้งย้อนตำนานผาแดงนางไอ่)
              ด้วยสัญญาฮัก สิบ่ให้หล่มคือหนองหานใหญ่
              (ด้วยสัญญารัก จะไม่ให้ติดหล่มเหมือนหนองหานใหญ่)
              แต่กะเฮ็ดคือเว้าบ่ได้ ผาแดงนางไอ่ขาดใยสายแนน
              (แต่ก็ทำดังสัญญาไม่ได้ ผาแดงนางไอ่ขาดสิ้นเยื่อใยสายแนน)

                     ** คึดฮอดผาแดง นางไอ่ฮักแฮง แต่สุดทางฝัน
                         (คิดถึงผาแดง นางไอ่รักสุดแรง แต่สุดทางฝัน)
              อีกจั๊กชาติก็ยังยืนยัน อยากเกิดฮ่วมกัน อยากเอิ้นว่าแฟน
              (อีกกี่ชาติก็ยังยืนยัน อยากเกิดร่วมกัน อยากเรียกว่าแฟน)
              สิฟ้อนแห่บั้งไฟ เพื่อต่อบุญไป ถวยพญาแถน
              (จะฟ้อนแห้บั้งไฟ เพื่อสานบุญไปถวายพญาแถน)
              ว่านางไอ่ยังมั่นยังแก่น รอผูกสายแนน ผาแดงของน้อง
              (ว่านางไอ่ยังรักมั่นแก่น รอผูกสายแนนกับผาแดงของน้อง)

                               (ดนตรี... ซ้ำ *, ** )

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้

                     ใจ ใจ พาฮักเยือนถิ่นภูไท เมือง เมือง นครพนมงามตา
                  (หัวใจพาให้มาเยือนถึงถิ่นภูไท ณ เมืองนครพนมแสนงาม)
          ยามเทศกาลเวียนมาฮอดวันออกพรรษา งานไหลเรือไฟ
          (ช่วงเทศกาลออกพรรษาเวียนมาถึง มีงานไหลเรือไฟ)
          อ้ายได้มาพ้อคนงามคือจังบุญตกแต่งให้มามักทรามวัย
          (พี่ได้มาพบคนงามเหมือนดังบุญแต่ปางก่อนชักนำให้มาพบรักน้อง)
          ฮักอ้ายกับน้องครองใจ ฝากคำมั่นเอาไว้องค์พระธาตุพนม
          (รักสองเราเต็มหัวใจ ฝากคำมั่นสัญญาไว้กับองค์พระธาตุพนม)

              * ใจคำคะนิง ห่วงเจ้าห่วงหา ยาม ยาม อ้ายจำต้องลาจากไกล
                 (ใจคิดคำนึงห่วงหา ยามที่จากมาแสนไกล)
          ให้เจ้าแนมเบิ่งลำโขงฮักเฮาคงเชื่อมโยงส่งใจถึงใจ
          (ให้น้องมองดูที่แม่น้ำโขงให้เชื่อมโยงใจเราถึงกัน)
          วอนองค์พญานาคาช่วยปกปักรักษาเบิ่งแยงคนไค
          (วอนพญานาคราชช่วยปกปักรักษาดูแลน้องสุดที่รัก)
          แก้มแดงให้เจ้าแพงหัวใจฮักแต่เจ้าทรามวัยรออ้ายมาขอ
          (น้องนางขอให้รักษาความรักของเราไว้รอพี่กลับมาสู่ขอ)

               ( ดนตรี.... ซ้ำ * ดนตรี... )

               สาธุเด้อ สาธุเด้อ ขอพรพระอุรังคธาตุผูกหัวใจเฮาเคียงคู่
               (สาธุ ขอให้พระอุรังคธาตุในองค์พระธาตุพนมช่วยผูกรักเราได้เคียงคู่)
         บ่าวอุบลฮักยอดซู้สาวธาตุพนมมั่นแก่น
         (หนุ่มอุบลฯ รักสาวธาตุพนมคงมั่น ตลอดไป)
         มั่นแก่น สาวธาตุพนมมั่นแก่น
              เฮ้ยหยะ เฮ้ยหยะ เฮ้ยหยะ เฮ้ยหยา
         สายแนน สายแนน บุญผลาให้ได้ยู้
         (สายสัมพันธ์ในอดีตโปรดช่วยส่งผลอุ้มชู)
         อยู่เคียงคู่บ่ไกลห่าง สิบสิฮ่าง ซาวสิฮ่าง
         (อยู่เคียงคู่ไม่ห่างไกล จะไม่ร้างรา แม้จะนานเพียงใด)
         สิฮ่าง อย่าได้ฮ่างดอกฮักเฮา ฮักเฮาอย่าได้ฮ่างดอกฮักเฮา
         (อย่าได้ร้างราเลยรักเรา รักเราให้มั่นคงตลอดไป)

          เฮ้ยหยะ เฮ้ยหยะ เฮ้ยหยะ เฮ้ยหยา

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้