ข่อยเป็นคนอีสาน ข่อยเป็นคนอีสาน
                   (ผมเป็นคนอีสาน ผมเป็นคนอีสาน)
          มาหาเฮ็ดงานอยู่ในเมืองกรุง
           (มาหาทำงานอยู่ในเมืองกรุง)
          อยู่บ้านล่ะมีแต่ขายมุ้ง อยู่บ้านล่ะลงไฮ่ลงทุ่ง
           (อยู่บ้านล่ะมีแต่ขายมุ้ง อยู่บ้านละลงไร่ลงทุ่ง(นา))
          ชีวิตเมืองกรุงมันเป็นจั่งได๋
          (ชีวิตเมืองกรุงมันเป็นยังไง)

                   ออกบ้านมาหางานทำ แต่เช้าจนค่ำกะบ่เคยแคร์
                     (ออกบ้านมาหางานทำ แต่เช้าจนค่ำก็ไม่เคยแคร์)
          เว้ามาล่ะคิดฮอดอีแม่ เว้ามาล่ะคิดฮอดอีแม่
           (พูดมาละคิดถึงแม่ พูดมาละคิดถึงแม่)
          จั่งแม่นยากแท้ชีวิตเมืองกรุง
          (ช่างยุ่งยากแท้ชีวิตเมืองกรุง)

                   อยู่เมืองกรุงค่าแรงสามร้อยบาท ชีวิตขาดๆ เกินๆ ไปพอมื้อ
                     (อยู่เมืองกรุงค่าแรงสามร้อยบาท ชีวิตขาดๆ เกินๆ ไปวันๆ)
          ต่อไปนี้หากินจังได๋สิคือ ต่อจากนี้หากินจังได๋สิคือ
           (ต่อไปนี้ทำมาหากินอะไรกันดี ถึงจะได้เงินเลี้ยงตัว)
          คั่นมันบ่คือกลับบรบือสารคาม
          (ถ้ามันไม่ใช่ก็กลับบรบือ สารคาม)

                * สู้ต่อไปพี่น้องคนอีสาน สู้เวียกงานสร้างสรรกันต่อไป
                    (สู้ต่อไปพี่น้องคนอีสาน สู้การงานสร้างสรรกันต่อไป)
          เหลือเวลาอีกมากมายสักเท่าไหร่ อยู่ที่เราจะยึดมั่นไม่สั่นคลอน
           (เหลือเวลาอีกมากสักเท่าไหร่ อยู่ที่เรายึดมั่นจิตใจไม่สั่นคลอน)
          อย่าขอวอนในสิ่งที่ไม่เป็นจริง อย่าขอวอนในสิ่งที่ไม่เป็นจริง
          (อย่าบนบานวอนขอในสิ่งที่ไม่เป็นจริง อย่าขอในสิ่งที่ไม่อาจเป็นจริง)

                  อยู่บ้านนอนเว็นวันหยุด มันเป็นวันพุธหยุดราชการ
                    (อยู่บ้านนอนกลางวันวันหยุด มันเป็นวันพุธหยุดราชการ)
          กลับมาแผ่นดินอีสาน สุขใจได้กลับมาบ้าน
           (กลับมาแผ่นดินอีสาน สุขใจได้กลับบ้าน)
          ยามแลงเสียงแคนขับขาน อีแม่ต้มแกงผักหวาน
           (ยามเย็นมีเสียงแคนขับขาน แม่ต้มแกงผักหวาน)
          จั่งแม่นแซบแท้เด้ออีแม่
          (ช่างอร่อยจริงๆ ครับแม่)

                      (ซ้ำ * )

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้

                              (เกมส์) โอ้... อีสานเอ้ย
                  ตกเข้าเดือนสี่ก็เห็นแต่สายลมแล้ง ฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดงมอดไม้ใบหญ้า
                  ต้นเล็กต้นน้อยก็เหี่ยวเฉารอตาย  อันวาระสุดท้ายของสรรพชีวิต

                              เป็นลิขิตจากฟ้าประทานมาแต่ดน ในหมู่เฮาสู้ซนอยู่บนพื้นดินผาก
                  ตั้งรกรากสืบสานเป็นคนที่ราบสูง แต่จิตใจบ่ใฝ่สูงใช้ชีวิตติดดิน

                              หากินตามประสาที่มูนมังพ่อแม่สร้าง กลืนน้ำตามนา กินหัวมันต่างเข้า
                 จื่อเอาไว้เด้อเจ้า อย่าลืมไลชาติเกิด อย่าลืมถิ่นกำเนิดว่าเป็นลูกอีสาน

                              โอ้ คิดฮอดเจ้าเด้ ลูกหลานเอ้ย

                              ลืมแล้วบ้อ เดิ่นขี้ดิน ใต้ตาล่างเจ้าเคยขวั้น เล่นเฮือนน้อยกับหมู่ อยู่แซวๆ แต่คราวก่อน
                 ปั้นข้าวน้อยบ่ายเกลือใส่มือเจ้าน้ำตาไหล มีตับเป็ดตับไก่กินซะเด้อลูกหล่า
                 ได้กบมาโตนึงสองพร้าตัดปิ้งให้เจ้า หันหวนมาถิ่นเก่า เอิ้นขวัญเจ้า
                  เจ้าอยู่ไส ลูกเอ้ย...

                 (ปรีชา)  ลืมแล้วบ่ เดิ่นขี้ดิน ใต้ตาล่างเจ้าเคยขวั้น เล่นเฮือนน้อยกับหมู่ อยู่แซวๆ แต่คราวก่อน
                  ปั้นข้าวน้อยบ่ายเกลือใส่มือเจ้าน้ำตาไหล มีตับเป็ดตับไก่กินซะเด้อลูกหล่า
                  ได้กบมาโตนึงสองพร้าตัดปิ้งให้เจ้า หันหวนมาถิ่นเก่า เอิ้นขวัญเจ้า
                  เจ้าอยู่ไส ลูกเอ้ย คำแพง

                             เดี๋ยวนี้เหลือแต่เฮือนฮ้างให้ผู้เฒ่าเฝ้าแก่ว เป้าเปลี่ยนไปเบิ่ดแล้วบ่มีผู้มาสืบสาน
                  อีสานยังถ่าเจ้ามาปัดเป่าให้ฮุ่งเฮือง ออกจากเมืองกลับมาก่อน คิดฮอดเด้
                  คิดฮอดหลาย อีสานเอ้ย

                  อีสานเอ้ย อีสานเอ้ย...

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้

                       คนภูกระดึงคิดถึงบ่คนขอนแก่น
                       (คนภูกระดึงคิดถึงไหมคนขอนแก่น)
            คิดฮอดบ่แฟนเมืองขอนแก่นที่เคยชื่นชม
             (คิดถึงไหมแฟนเมืองขอนแก่นที่เคยชื่นชม)
            วันเที่ยวงานไหมขึ้นปีใหม่สองใจภิรมย์
            (วันเที่ยวงานไหมขึ้นปีใหม่สองใจมีสุข)
            สองเราพากันเที่ยวชมสุขใจแสนบึงแก่นนคร
            (สองเราพากันเที่ยวชมสุขใจที่บึงแก่นนคร)

                      ลืมช่อดอกคูณที่เหลืองละมูนริมบึง
                      (ลืมช่อดอกคูณที่เหลืองละมุนริมบึง)
            ที่อ้ายเด็ดดึงเสียบผมให้ซึ้งใจออนซอน
              (ที่พี่เด็ดดึงเสียบผมให้ซึ้งใจสุขสันต์)
            บอกว่าใจอ้ายฮักแฮงหลายคนแก่นนคร
            (พร่ำบอกว่าพี่รักมากนะคนแก่นนคร)
            จากวันงานไหมปีก่อนฮอดวันนี้บ่มีอ้ายมา
             (จากวันงานไหมปีก่อน ถึงวันนี้พี่ยังไม่กลับมา)

                    * ลมหนาวพัดมาจ้าวหนี่หน่ำ
                      (ลมหนาวพัดมารวดเร็วกระหน่ำ)
            เสียงแคนเสียงลำกล่อมใจเฮ็ดให้ห่วงหา
             (เสียงแคนเสียงลำกล่อมใจทำให้ห่วงหา)
            คนภูกระดึงดึงใจแล้วไปบ่มา
            (คนภูกระดึงดึงใจไปแล้วไม่กลับมา)
            ให้หลงใจลอยคอยถ่า เฝ้าแลหาอ้ายอยู่ในงาน
            (ให้หลงใจลอยคอยเก้อ เฝ้าแลหาพี่อยู่ในงาน)

                      อ้ายหยุดสะออนแล้วบ่หนอคนขอนแก่น
                      (พี่ไม่ห่วงหาแล้วหรือกับคนขอนแก่น)
            ไปยิ้มแป่นแหว่นให้กับไผสาวทางได๋กัน
              (ไปส่งยิ้มหวานให้กับสาวบ้านไหนกัน)
             สาวหล่มสาวเลย หรือใดอ้ายจั่งบ่หัน
             (สาวหล่มสักหรือสาวเมืองเลย หรือใดพี่จึงไม่หันกลับมา)
             คนภูกระดึงตั๋วกัน วันงานไหมเฮ็ดให้ใจช้ำ
             (คนภูกระดึงมาหลอกกัน วันงานไหมทำให้ใจช้ำ)

                                       (ซ้ำ * )

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้